Przed wyruszeniem w rejs należy zebrać załogę! Drużyna do "Ghost Archipelago"

   

   Piszę co tydzień o bardzo różnych grach figurkowych. Niestety niemożliwym jest, bym wszedł głęboko w każdy z przedstawianych tutaj tytułów. Po prostu gier jest zbyt dużo, czasu i pieniędzy za mało...  Niemniej jednak są sytuacje, gdy przeczytanie zapowiedzi, recenzji i zasad przeradza się w zakup podręcznika, modeli, pomalowanie ich i szykowanie się do gry. Dziś właśnie będzie o takim przypadku... O tym, jak przygotowałem sobie drużynę do "Ghost Archipelago". 

   Zacznijmy od przypomnienia, co to w ogóle za system. Nie powstałby on, gdyby nie kolosalny sukces "Frostgrave'a". Wiele jest przyczyn, dla których gra o czarodziejach i ich przydupasach zyskała wszechświatową popularność i uznanie (przynajmniej w branży bitewniaków...). Prościutka mechanika, szybka i dynamiczna rozgrywka, fajne zasady do kampanii, tanie i klimatyczne modele. Czy też raczej daleko posunięta dowolność w ich doborze. Do tego atrakcyjny, nienachalny model wydawania dodatków... 

Dziś będzie dużo figurek i mało podpisów pod zdjęciami.

Mimo wielkiej sympatii, jaką żywię wobec tego tytułu, trudno mi jednak uznać "Frostgrave" za bitewniakowego Świętego Graala. Zasady do kampanii są łatwe - ale generują niesamowicie wyraźny efekt kuli śnieżnej. To znaczy: ten który zaczyna wygrywać, z czasem wygrywa coraz łatwiej i coraz bardziej. Nie wszystkie szkoły magii są tak samo użyteczne. Na przykład zawsze opłaca się inwestować w proste zaklęcia raniące. Nie dość, że mag dostanie xpki za udane puszczenie zaklęcia, to może też liczyć na bonus za skasowanie przeciwnika. Podobnie jest z żołnierzami. Wszelkiej maści strzelcy bardzo pomagają w zwycięstwie... I tak dalej; w końcu gra wydaje się coraz bardziej przewidywalna i niezrównoważona. 

    Ogólnie problemy te zostały w dużej mierze rozwiązane przez dodatki, szczególnie "Ulterior Motives". Niemniej jednak podstawka była zarówno popularna, jak i daleka od perfekcji. W tej sytuacji można by wypuścić na rynek drugą edycję systemu. Jednak autor był już trochę znużony ośnieżonymi ruinami i zapragnął spróbować czegoś z zupełnie innej beczki. 

   Tak właśnie powstał "Ghost Archipelago". Gra zabiera nas w zupełnie inne rejony kulturowo - geograficzne. Będziemy mogli sobie pozwiedzać tropikalne wyspy mórz południowych, zapolować na dinozaury i tubylców oraz odnaleźć drogocenne pozostałości po wymarłych cywilizacjach. A wszystko to z wykorzystaniem bardziej zbalansowanych zasad. O tym systemie pisałem już wcześniej. W tak zwanym międzyczasie przejrzałem podręcznik, nabyłem trochę różnych figurek i zacząłem przygotowywać sobie załogę. Niedawno ów proces został ukończony, i dziś właśnie pochwalę się efektami swojego konwertowania i malowania.

HQ

    Pierwsze skrzypce w załodze odgrywa duet Heritor - Warden. Pierwszy to daleki potomek dawnego odkrywcy cudownej sadzawki. Jego pradziadek (lub prababcia) wypił cudowną wodę i dostał supermoce. Dziś jego prawnuki zachowały jedynie jej cząstkę. Stąd właśnie ich determinacja, by raz jeszcze dotrzeć do czarodziejskiego wodopoju i odzyskać moc przodków.

    Skoro ma to być specjalna, niesamowita postać, to i taką figurkę chciałem zastosować. By na pierwszy rzut oka można było spostrzec, że nie mamy do czynienia ze zwykłym szarakiem. Figurka gladiatora nadawała się do tego celu idealnie. Duża złota maska robi niepokojące wrażenie. Podobnie nietypowy pancerz, czy dwa ostrza, dzierżone pewnym chwytem. Niestety nowe, zrównoważone zasady "Ghost Archipelago" nie przewidują używania dwóch broni. I trudno się temu dziwić; była to jedna z tych reguł, które miały słabe oparcie w tak zwanych realiach. Dawała natomiast olbrzymią przewagę temu, kto walczył dwoma broniami na raz. Nie tylko podczas pojedynków, ale też gdy do niego strzelano...
W związku z tą zmianą (której nie byłem świadomy, wybierając model reprezentujący Heritora) z czasem pomaluję inną figurkę, wyposażoną bardziej adekwatnie (wszak WYSIWYG jednak pomaga w płynności i estetyce gry, o ile oczywiście nie jest go zbyt wiele). 

  Warden to odpowiednik czarodzieja. De facto to jest czarodziej; wyszkolony w innej domenie magii. Specjalności te są jednak znacznie słabsze i mniej użyteczne w grze, niż te z "Frostgrave". Zaklęć jest mniej, nie wywierają tak wielkiego wpływu na przeciwnika ani na teren. 

   Wybierając model, wziąłem po prostu to co miałem - czyli egipską wampirzycę, kupioną z myślą o "Broken Legions". Wąż wijący się na ramieniu sugeruje Beast Wardena. Ale raczej wystąpi ona w innej roli. Ta szkoła zaklęć nie tylko nie gwarantuje przewagi i elastyczności, jaką zapewniały we "Frostgrave" czary z domeny witch. Oprócz tego potrzeba dodatkowych modeli reprezentujących przyzwane zwierzaki. I to nie wilków czy niedźwiedzi. Konieczne są raczej modele: kozła, dużego węża, krwiożerczego nietoperza, wrzeszczącej małpy, gigantycznej osy, dużego żółwia i jaszczura. Nie mam takowych, kupno ich i malowanie odłożyłem na nieokreślone "później". 
A zatem pozostaje mi jeszcze Opiekun Ziemi, Burzy, Winorośli i Fal. Chyba wezmę tego od ziemi. Przynajmniej będzie mogła rzucać kamieniami.

Najemnicy.

  Kolejne rozwiązanie będące nowością w "Ghost Archipelago", to podział pomocników na dwie kategorie. Pierwsza to najemnicy, rekrutowani w wielkich portowych miastach. Prezentują oni różnorakie profesje, mogące bardzo pomóc w eksploracji tajemniczych wysp i mórz. Mamy więc możliwość najęcia zabijaków specjalizujących się w różnych szkołach walk, strzelców którzy nigdy nie chybiają, oraz fachowców od nawigacji, cichego chodu w lesie, aptekarzy, zielarzy, farmaceutów i znachorów. Sęk w tym, że początkowy budżet wynosi tylko 300 golda. Zaś usługi certyfikowanych zawodowców nie są tanie. Zwłaszcza, gdy zrobili oni dużo szkoleń podyplomowych. 

  Jednak, jak się zaraz przekonacie, nie warto na nich oszczędzać. Po pierwsze - są znacząco lepsi od innych dostępnych podwładnych. Po drugie, w "Ghost Archipelago" bardzo trudno o nowego najemnika. By go wynająć, trzeba wrzuć wsteczny na statku i powrócić do portu, co jest odzwierciedlone w mechanice kampanii. Do tego też trudniej w tym systemie o duży zarobek. Stąd też wybór najemników przez kilka pierwszych scenariuszy ustali nasze możliwości oraz zdeterminuje styl gry.

  Nic więc dziwnego, że nie żałowałem złota na umowę-zlecenie z Freebooter'em. To taka fikuśna nazwa dla Knight'a - największego kiziora z "Frostgrave". Zbroja, tarcza, broń ręcza i lata treningu czynią z niego poważne zagrożenie w zwarciu.

  Został on skonstruowany na bazie figurek od Warlord Games. Nogi należały pierwotnie do celtyckiego barbarzyńcy, korpus zaś do greckiego hoplity - podobnie ramiona i tarcza. Dłoń z tasakoszablomaczetą oraz głowa to z kolei komponenty od numidyjskiego jeźdźca z Victrix Ltd. A szpikulec na hełmie to czubek tatarskiej włóczni od Fireforge Games.

   Nie mam jednak zamiaru koncentrować się na zwarciu. Dość losowa mechanika "Frostgrave" (a zatem i "Ghost Archipelago"), oparta o rozrzut wyników na kostce dwudziestościennej sprawia, że każda walka to śmiertelne ryzyko. Dużo bezpieczniej jest strzelać. I właśnie dlatego nająłem sobie trzech strzelców.

   Ciała strzelców to korpusy z zestawu "Frostgrave cultists" oraz z mongolskiej piechoty od Fireforge Games. Podobnie z ramionami i kołczanami. Głowy zaś to znów Gall. Oraz iberyjski wojownik od Victrix Ltd oraz mongoł produkcji Fireforge Games.

Załoganci: Wpiszecie to sobie do CV.

   Ostatni element personelu badającego wyspy to członkowie załogi statku. Zwykli marynarze i majtkowie, którzy mogli znaleźć się na pokładzie nieświadomie, po tęgiej popijawie, gdy miły pan z pergaminem i piórem stawiał kolejkę za kolejką. 

W efekcie mamy dostęp do osobników, którzy nie potrafią zbyt wiele, ich wyposażenie również nie jest zbyt wyszukane. Za to mają kolosalną zaletę: pracują za darmo, niczym stażyści! I podobnie do stażystów: nigdy ich nie zabraknie. Gdy jeden matros zginie w kotle kanibali, na jego miejsce czeka już dziesięciu kolejnych! Nie trzeba odbywać powrotnego rejsu, by uzupełniać ich stan osobowy! W zasadzie jedyne, co ogranicza ich ilość w oddziale to mechanika gry, ustalająca górny limit członków drużyny. W przeciwnym razie można by nimi zapełnić dżungle, góry i doliny...

Żeby nie było, że jadę na recyclingu starych ramek: z okazji nowego systemu nabyłem trochę nowego plastiku. Na przykład połowę zestawu "Ghost Archipelago Crewmen". Oraz ramkę z arabską piechotą z "Gripping Beast". To właśnie na ich bazie powstali załoganci z bronią ręczą. Głowa i ręka beżowego pana to znów Numidzi i iberyjscy wojownicy.

  Ci dwaj zostali złożeni zgodnie z instrukcją. Łysol to Mongoł od Fireforge Games. Matros - to Gall z wiadomego, genialnego, zestawu. Zostali wyposażeniu w inny zestaw narzędzi zbrodni dozwolony na mocy reguł wystawiania członków załogi. Niestety żaden z nich nie może strzelać z czegokolwiek :(

   I to już cała gromadka w komplecie: równe dziesięciu chłopa (na umrzyka skrzyni). Kotwica wciągnięta, fok idzie na bom, wieje wiatr, mewy piszczą... Pora wyruszyć na poszukiwanie najcenniejszego skarbu każdego bitewniakowca: czasu na granie!