Maszyna, która robi bum! Rozmowa o "Warmachine & Hordes" .

   

   Bitewniaki, jak produkt rozrywkowy, muszą być atrakcyjne (czyli przyciągać klientów). Stąd te wszystkie błyszczące okładki, realistyczne makiety, kolorowe grafiki. A przede wszystkim figurki, wykonane z mistrzowską starannością, pomalowane lepiej niż gotyckie rzeźby. To one mają łapać fanów za serca i portfele.

   Sęk w tym, że niektóre w ogóle nie łapią. I nie jest to winą wydawcy, ale odbiorcy. Każdy ma bowiem swoje gusta i antygusta. Kto z was lubi odtwarzać za pomocą figurek bitwy XVIII-go wieku? No właśnie...  

   Dzisiejszy wpis będzie prezentował jedną z gier, które mi nie pyknęły. Od strony formalnej nie można im nic zarzucić: zarówno autorzy zasad, designerzy i malarze modeli jak i wydawca wykazali się pełnym profesjonalizmem. Jego efektem jest tytuł (w zasadzie dwa tytuły), który od kilkunastu lat cieszy rzesze ludzi na całym świecie. W tym czasie doczekał się on kilku edycji, dziesiątków rozszerzeń i mutacji... Gdzieś nawet mi mignęła karcianka osadzona w tym uniwersum. A zatem - system żyje, fani rwą go garściami. Tylko mnie jakoś nie zachęcił. Nawet wiem czemu. Chodzi o te roboty: warjacki. Ich sylwetki zawsze kojarzyły mi się z figurkami robionymi na bazie jajka-niespodzianki, słomek do napojów i jednorazowych widelców... I właśnie z tego powodu "Warmachine & Hordes" długo pozostawało u mnie poza radarem zainteresowania.

Inna gra o dużych robotach potykających się z bardziej tradycyjnymi formacjami. 

   Tego typu uprzedzenia może sobie mieć każdy; nie jest to niczym dziwnym ani złym. Jeśli jednak mam zamiar przedstawiać polskie środowisko fanów gier bitewnych, nie wolno mi pomijać milczeniem ważnych i popularnych systemów, do których mnie osobiście nie ciągnie. Dlatego z czasem przeczytacie tu zapewne o "Malifaux" oraz "Infinity". Dziś jednak przyjrzymy się bliżej "Warmachine & Hordes". Niniejszy wpis nie powstałby, gdyby nie inicjatywa Rafała, znanego w kręgach fanów systemu jak Krawat. Zgłosił się, by przedstawić system szerszej publiczności. Zapraszam więc do rozmowy z nim. Pytałem go o grę niczym pierwszy naiwny, a on wytłumaczył wszystko cierpliwie:

Ponieważ ledwo co poznaliśmy się na facebooku, poproszę Cię o trochę informacji o sobie samym. Jakie są Twoje doświadczenia z grami figurkowymi? W jakich okolicznościach zainteresowałeś się "Warmachine & Hordes"? Co porabiasz w życiu poza figurkami?

   Nazywam się Rafał. Jak większość, zaczynałem od gier GW w okolicach końca lat 90-tych. Dość długo grałem  w "WH40k", a potem rozpocząłem przygodę z "Flames of War". Od zawsze byłem zainteresowany "WMH" ze względu na jakość zasad samej gry, jej przejrzystość. Ostatecznie w 2016 zacząłem przygodę z "WMH" na poważnie.

Poza figurkami prowadzę firmę.

Pora na logo omawianego dziś systemu. Bo jeszcze ktoś pomyśli, że to tekst o "Scythe".

Zanim przejdziemy do meritum czyli do "Warmachine & Hordes", chciałbym jeszcze pozostać przez chwilę przy innych systemach, z którymi miałeś do czynienia. Co dzisiaj sądzisz o "WH40" i "FoW"? Co w nich doceniasz, a Ci przeszkadza?

    Zacznę od "Flames of War". Interesuje się historią i dlatego zawsze będę czul “miętę” do tej gry. Największą bolączką systemu jest jednak podział drugiej wojny światowej na trzy okresy: początkowy, środkowy i późny. Niestety nie sprzyja to zorganizowaniu rozgrywki; każdy gracz ma swój własny ulubiony okres.

  Poza tym sama mechanika jest dość oldschoolowa,  jak na dzisiejsze czasy. A podręcznik mało intuicyjny. Najlepiej to wytłumaczyć podając taki przykład: po 8-miu latach grania we "FoW" nadal musiałem często wertować zasady, bo konkretne reguły były rozrzucone po różnych miejscach, według trudnego do ogarnięcia porządku. Tymczasem w "WM&H" po roku grania nie zaglądam już praktycznie do podręcznika (co najwyżej raz na miesiąc).

Tym razem bez robotów. Więcej o "Flames of War" możecie dowiedzieć się tutaj.

   Co do "WH40k": to system z fajnymi figurkami i fluffem. Same zasady mają podobne mankamenty jak te do "FoW", czyli dużo nieścisłości i wyjątków. Z moich czasów grania w "WH40k" (czyli gdy obowiązywała 3 i 4 edycja) pamiętam że podręcznik też był nieodzowny w trakcie każdej partii. Teraz straciłem kontakt z system i nie wiem, jak wygląda granie w ramach najnowszej edycji.

Od razu zaznaczę, że zadaję Ci pytania z pozycji totalnego lajkonika. Zupełnie nic nie wiem o grze o której dziś rozmawiamy, więc poproszę o pełne ale niezbyt skomplikowane odpowiedzi... No dobrze, zacznijmy od świata gry i fabuły. Jak wygląda uniwersum "WM&H"? Jaka jest jego historia, jakie frakcje występują w grze? Jaka jest rola i zadanie gracza? I skąd w ogóle wziął się dwuczłonowy tytuł gry? Czy to dwa systemy połączone w jeden?

   Świat gry to kraina Caen. W niej umiejscowione są zarówno frakcje jak i zdarzenia z gry. Ma on swój odpowiednik w wersji nieumarłej: Ur-caen. Tam właśnie idą dusze zmarłych (prawie wszystkich). Setting to typowy steampunk, gdzie miesza się technologia i magia.

A tak wygląda Immoren, główny kontynent Caen.

   Jeśli chodzi o frakcje, to jest ich aktualnie 13 i dość mocno różnią się one od siebie. Poczynając od nowoczesnego Cygnaru (przypomina USA), poprzez imperialny Khador (odpowiednik Rosji), najemników Mercenaries, maniakalne elfy – to są przykładowe frakcje Warmachiny. Natomiast stronnictwa Hord to Trolle, spaczone smoki z Legion of Everblight, morderczy druidzi z Circle Orboros czy cała frakcja koszmarów Grymkin.

   Gracz wciela się w dowódcę swoich oddziałów. W Warmachine jest to Warcaster a w Horde - Warlock. Jest to Generał, którego strata powoduje automatyczną przegraną co dodaje ciekawej głębi samej grze. 

    Co do dwuczłonowości systemu: pierwsza była steampunkowa Warmachine i po kilku latach pojawiły się bardziej fantastyczne Hordes. Oba systemy są całkowicie spójne i choć różnią się detalami to całościowa idea i mechanika rozgrywki jest zachowana.

   Jeśli chodzi o wprowadzenie do fabuły to zapraszam do przetłumaczonego wprowadzenia do gry. Tam znajdziecie bardzo dużo informacji na temat historii uniwersum i stronnictw.

Piszesz o 13 frakcjach, ale ja naliczyłem tylko 8. Może warto skrótowo wymienić i przedstawić pozostałe?

Frakcje wywodzące się z  "Warmachine":

Cygnar – Typowi amerykańscy good boys in blue. Kojarzą się z wojną secesyjną połączoną z fantasy. Walczą głównie za pomocą elektryczności.

Khador – Największe imperium które nie liczy się ze stratami. ma zapędy dyktatorskie i nosi się na czerwono. Mróz to ich specjalność

Protectorate of Menoth – Teokracja, która nawraca wszystkich ogniem.

Tak to wygląda, gdy oddziały teokracji wyjdą na stół.

Cryx – Nieumarli o dość szerokim spektrum oddziałów. Od zombiaków mechanicznych, poprzez duchy wojowników do satyxis: kobiet - piratów i ich żyjących niewolników. W bitwie polegają na truciznach.

Tutaj widać skill artystów pracujących dla Privateer Press

Retribution of Scyrah – elfy o niepohamowanej ambicji. Chcą mianowicie zabić wszystkich użytkowników magii, aby wskrzesić swoich bogów.

Convergence of Cyriss –Ludzie którzy wieżą w ducha maszyny. Ich celem jest przeniesienie duszy do mechanicznego ciała.

W przypadku cyborgów jest dużo ładniej... Jak widać każdy znajdzie coś dla siebie. Ale frakcji jest zbyt wiele, by do każdej dołączać zdjęcie.

Mercenaries – Najemnicym którzy walczą dla wszystkich (którzy zapłacą). Podfrakcje to zaawansowane technologicznie krasnoludy, piraci, kompanie zaciężne i cephalyx – mind stealers, którzy kontrolują umysły innych i tworzą zombie/

Frakcje mające swój początek w "Hordes"

Trollbloods – Ktoś w rodzaju Szkoci w kiltach. Stwory te sa ciągle zwalczane przez silniejszych, bo rosną całe życie. W efekcie mały knypek może zostać wielką 15-metrową bestią.

Skorne Empire – Imperium orientalne wierzące w wyzwolenie przez ból.

Szukałem Slaanesha... No i nie do końca udało się go znaleźć :(

Legion of Everblight – Wyznawcy smoka Everblight'a. Stylistycznie wyglądają jak mix warhammerowego chaosu ze "Aliens".

Circle Orboros – Nawiedzeni druidzi, którzy bronią planety zabijając wszystko, co ją kala.

Minions – najemnicy w wersji "Hordes". Podfrakcje to świnioludzie Farrow i krokodyle Blightwater Congregation.

Grymkin – upiory i duchy z koszmarów

Napisałeś, że wcielamy się w dowódcę oddziału, ale jak duży jest to oddział? I jakie ma zadanie?

  Oddział to od 2 do 10 dużych bestii lub robotów plus ewentualna piechota/konnica/artyleria. Celem jest wykonanie zadanie postawionego w formie scenariusza. Stopień, w jakim wykonano owe zadania jest konwertowany na punkty. Kto zbierze ich więcej - zwycięża.

W zasadzie gra bitewna składa się z fabuły (którą już poznaliśmy), modeli i mechaniki. Czas na bliższe przedstawienie tej ostatniej. Jakie bardzo rozbudowane są statystyki jednostek? W jakim porządku się je aktywuje? Jak rozstrzyga się walkę? Czy o wszystkim decydują ustawienie modeli i rzuty kośćmi, czy też gracz ma możliwość jakiegoś wpłynięcia na bieg wydarzeń? Od czego zależy zwycięstwo?

    Każda jednostka ma kilka podstawowych statystyk, które porównuje się ze sobą w trakcie walki. Wymieniając je, opiszę od razu jak działają w grze.

Mamy MAT – czyli wyszkolenie w walce wręcz. Do niego dodaje się rzut dwiema kośćmi i porównuje się z DEF przeciwnika, czyli obroną. Jeśli wynik jest taki sam (lub wyższy) jak DEF twoje uderzenie trafiło.

   Taki system przeniesiony jest do strzelania (statystyka RAT) i magii (statystyka Magic Ability). Każdy model ma też ARM – armor, który porównuje się z siłą P+S. Przekroczenie go zadaje obrażenia obrońcy.  Rzut dwiema kośćmi zamiast jedną powoduje że losowość ma mniejsze znaczenie niż w innych grach i pozwala na lepsze planowanie bitwy.

Po wytłumaczeniu powyższy obrazek staje się bardziej zrozumiały. 

Wtrącę Ci się w słowo: o co chodzi z siłą P+S? Wydaje mi się, że wartości te dotyczą parametrów broni, ewentualnie pakerności modelu. Ale dla pewności poproszę o wyjaśnienie.

P+S to jest siła modelu S (strenght) + siła broni P (power) – ich suma daje siłę ataku

   Jeśli chodzi o aktywacje, to nie ma tutaj faz walki/strzelania itd. jak w wielu innych grach bitewnych. Zasady są bardziej intuicyjne. Gdy aktywujesz oddział lub model to ruszasz się nim i wykonujesz ataki od razu, a nie w innej fazie. Z racji tego że nie można przechodzić przez modele (poza wyjątkami) bardzo ważne jest ustawianie oddziałów i planowanie ruchu.

   Dodatkowo najważniejszym czynnikiem jest twój dowódca. Ma jednorazową umiejętność zwaną FEAT'em. Jego zastosowanie ma dać graczowi przewagę, dzięki której wygra grę. Przykładowy FEAT to zwiększenie siły całej armii o 3 pkt lub zwiększenie pancerza o 5. Z tego tytułu, mimo że gra się jedną frakcją, to każdy dowódca pozwala ją nieco zindywidualizować. Jest to jedna z najciekawszych rzeczy w "WM&H".

Dobry dowódca podnosi morale oddziału. Genialny robi to na kilka sposobów.

Z tego co kojarzę (ale nie jestem pewien...) "WM&H" jest grą która nie wymaga ani dużo miejsca, ani wiele czasu do rozegrania partyjki. Jak to jest dokładnie z powierzchnią i długotrwałością gry? I jak długo trwa nauka i przyswajanie sobie zasad?

  Gra się na stole w rozmiarze 48x48 cali. Pojedyncza partia trwa około 1-2 godzin lub maksymalnie 7 tur. Podstawowe zasady są dość proste i przejrzyste. Łatwo je zrozumieć, zwłaszcza bitewnym nowicjuszom.

To co dla mnie najważniejsze (nie tylko w grach bitewnych) to wrażenia płynące z gry. Jak sądzisz, co jest główną przyczyną, dla której "W&H" może sprawiać radość?  A może jest też w tej grze coś co przeszkadza i frustruje?

   Główną ideą "WM&H" są pojedynki steampunkowych robotów Warjacków z Bestiami Hord. To w niej Warjacki i bestie mogą się wywracać, rzucać sobą na wzajem czy wyrywać ręce. Potrafią też przebiec po piechocie przeciwnika i ją rozdeptać!  Takie podejście do gry pozwala na mocne wczucie się w swoją frakcję.

   Pewną frustrację może budzić odmienność zasad od standardu GW czyli braku faz ruchu/strzelania/walki. Ale za to dużo łatwiej jest je wytłumaczyć osobom, które nie stykały się wcale z grami bitewnymi.

Typowa potyczka w "WM&H". Udało się oddać chaos pola walki.

Pora na omówienie trzeciego filaru systemu bitewnego, czyli figurek. Z czego są produkowane? Ile kosztują? Jak łatwo (bądź trudno) je przygotować do rozgrywki i pomalować? Gdzie najlepiej jest je kupować? Czy wydawca wypuszcza jakieś startery lub zestawy promocyjne? Ile trzeba zapłacić, by zmobilizować początkową bandę, a ile, by wystawić w pełni grywalną armię?

  Figurki są produkowane z plastiku, żywicy lub metalu. Nie wymagają dużo sklejania i dość łatwo je złożyć. Są dostępne startery zawierające dowódcę (Warcastera/Warlocka) + kilka Jacków (robotów) lub bestii. Koszt startera dla jednej frakcji to około 150-160 PLN a dla dwóch osób 300-350 PLN. Turniejowo gra się na 75 pkt które mogą kosztować od 900 do 2000 PLN w zależności od typu armii. 

Przykładowy starter do przykładowej frakcji. Nawet nie trzeba malować figurek ani robić makiet!

Wydaje się, że koszt jest porównywalny do większości bitewniaków. Dlatego chciałbym zapytać, jakie sklepy polecasz, jeśli chodzi o zakupy? A może warto korzystać z rynku wtórnego?

  Na pewno rynek wtórny czyli odpowiedni dział na forum warmachina.com.pl  oraz grupy na FB. Sklepy to: Mgła z Jaworzno, Vanaheim z Krakowa, Inny wymiar z Katowic, Bolter z Wrocławia, Wilczek z Poznania i Wrota ze Szczecina.

Teraz chciałbym zapytać o najbardziej intrygującą mnie kwestię - o polską społeczność fanów tego systemu. Wiem, że jeszcze kilka lat temu było ich na tyle dużo, że "WMH" wyrastał na mocnego konkurenta gier od Games Workshop. Jak sytuacja wygląda dziś? W jakich miastach żyje najwięcej graczy w "WMH"? Jak często i gdzie odbywają się turnieje? I czy owa popularność jest cały czas taka sama? Jeśli się zmieniła, to jakie są według Ciebie przyczyny tej zmiany?

   Praktycznie comiesięcznie odbywają się turnieje klasy master (WMH to gra bardzo dobrze przygotowana do grania turniejowego) na 30-50 osób. Ostatnio na raz w 3 miastach mieliśmy turnieje lokalne na 10-20 osób. Jeśli chodzi o miasta to w "WMH" gra się w Rzeszowie, Krakowie, Śląsku, Wrocławiu. Warszawie, Poznaniu, Kole, Kaliszu, Szczecinie, Gdańsku, Bydgoszczy i Olsztynie. Najlepiej poszukać osób na grupiefacebookowej WMH Polska lub na forum warmachina.com.pl.

  Jeśli chodzi o popularność systemu, to w 2016 roku wyszła nowa edycja gry i część starych graczy odeszła. Ich miejsce zajmują nowi. Jak był wcześniej - trudno mi powiedzieć bo nie grałem aktywnie.

Turniej z 2015 roku. I to z Bydgoszczy! Jak widać - graczy jest multum.

Odejście weteranów to interesująca sprawa. Jak sądzisz - co takiego w nowej edycji ich zniechęciło? Na czym głównie polegały zmiany w nowej wersji? Jakie jest Twoje zdanie na ich temat?

   Ze względu na to że gra się rozrastała, producent Privateer Press zdecydował wprowadzić ją w ramy theme force. Czyli np. dowodząc Khadorem, możesz wystawić oddziały piechoty liniowej (winterguard), za co dostaniesz bonusy. Ale gdy pomieszasz je z innymi np. Stalowym Legionem, to owe bonusy przepadają.

   Moim zdaniem zrobiono tak, aby nowym graczom było łatwiej ogarnąć system. Nie trzeba już znać wszystkich modeli. Grając przeciw theme force, wiesz czego można się spodziewać. Winterguard to głównie strzelanie a Steel legion to ciężka konnica i ciężka piechota – pikinierzy.

W dodatku taki theme force można fajnie sprzedać. Trochę rozumiem gorycz weteranów. Mają już wszystko obcykane, są obkupieni, obmalowani. A tu nagle przymus kolejnych wydatków...

Jakie strony www warto odwiedzić, by lepie poznać "W&H"? Od jakich adresów warto zacząć? Może funkcjonują jakies specjalistyczne blogi? Gdzie szukać potencjalnych przeciwników? A może działa jakieś ogólnopolskie forum lub fanpage? 

  Nie będę się rozwlekał: oto linki

http://malefigurkowo.blogspot.com/

http://warmachina.com.pl/

Grupa na facebooku.

Słyszałem, że dość oryginalnie wygląda polityka wydawnicza. Wydawca ma umieszczać na stronie nie tylko reguły systemu i statystyki jednostek, ale też wszelkie erraty i rozwinięcia? Ile w tym prawdy? Jak sprawdza się taki system?

  Reguły i karty jednostek są dostępne za darmo na stronie producenta. Najlepiej udać się na stronę http://www.allnewwar.com/ aby zapoznać się zarysem systemu i zasadami

Oto link do bazy kart jednostek 

  Rozwój gry jest prowadzony tak, aby zasady były spójne i przejrzyste. Wydawca stawia duży nacisk na scenę turniejową. Dlatego regularnie wydawane są aktualizację i dodatkowo prowadzone są swego rodzaju beta testy zwane “CID – Community Integrated Development”, które pozwalają graczom na wpływ na zasady ich frakcji i samej gry. Jest to bardzo nowoczesne podejście znane z gier komputerowych i pozwala uniknąć “przegięć” znanych z innych systemów.

Możliwość wpływu na kształt systemu bardzo zwiększa przywiązanie do niego. Czy możesz podać jakiś przykład rozwiązań zaproponowanych przez graczy i wprowadzonych do gry?

W czasie testów mojej frakcji: Cryxu, obawiano się, że za łatwo ginie ona od strzelania. Dodano więc zasadę, że gdy oddziały duchów wojowników (Banes) jest w ukryciu (concealment – daje go teren lub dym) wówczas nie trafia się ich strzelaniem z odległości większej niż 5 cali.

Gdybyście mieli ochotę na upiory inne niż typowe. W dodatku trudno trafić ich z czegoś, co strzela.

Kończąc wywiad, nigdy nie zapominam o pytaniu o największe zalety omawianej gry - i jej największe wady. Jak ta sprawa wygląda w przypadku "W&H"?

Zaleta: doskonałe i bardzo przejrzyste zasady oraz klimat steampunku. Bardzo rozwinięta scena turniejowa – są nawet mistrzostwa świata razem z etapem eliminacji (także w Polsce).

Wada – odmienność od systemów GW, które są najpopularniejsze w Europie. Ale "WM&H" to gra amerykańska i tam ma najwięcej fanów.

  

Pozdrawiam

Rafal

Dziękuję za rozmowę! Życzę Ci wielu epickich zwycięstw i miłych chwil przy "W&H". A i może nowi gracze się skuszą  na rozpoczącie przygody z tą grą?

* * *

    I tak, po raz kolejny dzięki pomocy aktywnego miłośnika udało mi się poznać bliżej jedną z gier, którą do tej pory trzymałem na dystans. Okazuje się, że nie jest ona taka straszna, również pod względem estetyki figurek. Skoro nie podobają mi się roboty, to mogę zawszę pójść w wielkie potwory, albo armię bardziej opartą na piechocie. Plusem jest też oryginalność frakcji. Widać, że projektanci nie chcieli stworzyć kolejnych sztampowych krasnoludów/elfów/szkieletów.

    Bardzo cieszą mnie też informacje o wykrywaniu mankamentów w mechanice i korygowaniu ich. Do tego zasady i karty jednostek do ściągnięcia z sieci... No i - aktywne, liczne środowisko fanów. To ostatnie może być bardzo potrzebne, jeśli zdecydujecie się w wejście w system.

    Ważne jest też to, że wydawca cały czas czuwa nad swoim światem i rozwija go. Więc jeśli taki właśnie klimat i estetyka wam odpowiadają, to "WMH" jest bezpieczną inwestycją gotówki i wysiłku. Dodajmy do tego rynek wtórny (zmora wydawców, błogosławieństwo graczy) i pierwsze kroki w nowym uniwersum nie będą wymagały sprzedaży całkiem dobrej nerki czy wątroby. Jeśli zatem szukacie czegoś w klimacie fantasy/steampunk, z ładnymi modelami i mechaniką opartą na kombosach, a jesteście uprzedzeni do "Age of Sigmar" - to "Warmachine & Hordes" wydaje się być najlepszą alternatywą.

A na pożegnanie: epicka grafika przedstawiająca morderczą bitwę. Element nieodzowny w bitewniakach niczym woda w piwie.