Figurkowy Karnawał Blogowy 35. Czerwone oczy skavena.

       W tym miesiącu Inkub zapodał bardzo intrygujący temat do blogowej twórczości. Chodzi o czerwone oczy. Same w sobie nie są one niczym szczególnym - ot detal anatomiczny jakiegoś zwierzaka albo albinosa. Ale jeśli do tego elementu dołoży się ludzki aparat percepcji i interpretacji - zaczynają dziś się rzeczy dziwne.

Jak na pierwszy rzut oka rozpoznać zagrażającego mi człowieka? Na pewno musi wyglądać jakoś nietypowo...

     Neutralny w swej istocie część ciała staje się oznaką zła, zagłady i okrucieństwa. I wydaje się, że tego typu konotacja funkcjonuje niezależnie od kultury. Ktoś bardziej biegły w psychologii ewolucyjnej mógłby się wypowiedzieć na temat odruchowych reakcji na wyraźnie odmienne cechy wyglądu... Ale ja chciałem tylko pochwalić prosty i zarazem chwytliwy pomysł na temat.

      A teraz przejdziemy do meritum, do figurek. Dziś pochwalę się modelem mającym dla mnie szczególne znaczenie. W tym wywiadzie wspominałem o folderze, którzy sprawił, że zakochałem się w skavenach. A że miłość platoniczna to frustracja i cierpienie - czym prędzej zamówiłem swoje pierwsze ludki. Dotarły po kilku tygodniach: pudełko z plastikowymi clanratami, blister z grupą dowodzenia i Warlord Queek. I tak to się zaczęło.

Tak wyglądała część tych zakupów.

  

    Nie pamiętam już dokładnie, kiedy sprzedałem pierwszą kolekcję. W każdym razie Warlord Queek zajmował w niej honorowe miejsce. Pierwsza imienna figurka, potęga i mrok wyrażony pokaźną kolekcją czaszek. Prawdziwy młot na krasnoludy. Chyba już wtedy pomalowałem mu oczy na czerwono.

    Od tamtej pory każdy skaveński badass (o ile istnieje coś takiego...) miał ślepia właśnie tej barwy. Z wyjątkiem tych prawdziwych koksiarzy - czarowników i demonów, zielonookich od zjedzonych taczek spaczenia.

    Kiedy powróciłem do battla, imienni herosi poszli w podstawkę. Co prawda istniały do nich zasady, ale zgodnie z panującym wówczas obyczajem - nie wstawiano ich do rozpisek. Niemniej jednak Games Workshop nie zapomniało o mocnym skavenie i postanowiło odświeżyć jego model. Poniżej zobaczycie go w dwóch odsłonach - klasycznej i siódmoedycyjnej.

  Jak widać, naszemu bohaterowi, mimo upływu lat przybyło skoczności i dynamiki. Niezmieniony pozostał pancerz, trofea przyczepione do stelaża, uzbrojenie. Oraz oczywiście tytułowe czerwone oczy.

I ja miałem go w swym sercu. Nic więc dziwnego, że gdy zabierałem się do przygotowania warlorda dla swych szczurzych zastępów, pomyślałem o Queeku. Tym bardziej, że model włożony do "Island of Blood" był taki sobie, a nowy Queek dostał od producenta ciało z niesławnego finecast'u.

W ruch poszły więc bitsy, nożyk, klej i greenstuff. I tak oto złożyłem swoją własną wersję tego bohatera. Oczywiście w razie bitewnej potrzeby zapominał on o swej tożsamości i startował jako zwykły warlord, jakich setki gnieżdżą się w podziemnym imperium szczuroludzi.

A oto efekt mojej pracy:

     Niestety, ów skaven niezbyt często wychodził w pole. Wszystko to wina zasad 8 edycji WFB. Wspomniałem już o banie na indywidualnych herosów. Poza tym znalazłem dla niego tylko jedno zastosowanie - obsługa Fellblade'a. Był to miecz tak śmiercionośny, że mógł nawet zabić samą śmierć! (w osobie Nagasha). Znakomicie nadawał się do niszczenia wszelkiej maści ogrowych tyranów i wielkich, niezbyt szybkich potworów. 

Tylko że z tej roli znacznie lepiej wywiązywał się warlord na szczurogrze łamaczu kości. Ten zaś był reprezentowany przez zupełnie inny model.

     Na szczęście pokazywany model nie leży dziś bezczynnie. Wprost przeciwnie. Święci triumfy, jako szef bandy skavenów w kampanii do "Age of Sigmar Skirmish", którą właśnie rozgrywam ze swym synem. Tylko że nie ja już kieruję poczynaniami skaveńskiego watażki... Niemniej jednak - bawimy się świetnie. A o tej odsłonie "Age of Sigmar" napisze niebawem (za około 2 tygodnie) troszkę więcej.