Powrót do świata Runicznych Wojen. Rozmowa z Jakubem Jarmułą o "Runewars Miniatures Game".

    

  Kiedy zaczynałem prowadzić bloga, nastawiałem się na pisanie o tych grach figurkowych, które odbiegają swymi założeniami i realizacją od sztampy, którą proponowały wówczas dominujące systemy: "Warhammer Fantasy Battle" i "Warhammer 40.000". Chciałem zbadać różnorodność świata bitewniaków, ale także odnaleźć coś dla siebie. Byłem wszak sierotą po battlu, ale nietypową. Zamiast złości, odczuwałem wobec Games Workshop raczej wdzięczność za zamknięcie linii wydawniczej WFB. Ta gra była zła pod każdym względem, oprócz wyglądu modeli. Teraz jakoś wszyscy płaczą i psioczą, ale liczba ludzi realnie grających w Oldhammera idzie maksymalnie w kilkadziesiąt a nie kilkaset.

   Z drugiej zaś strony wydawca warhammerów zrobił przysługę nie tylko mi, lecz również swej konkurencji. Nagle i niespodziewanie kluczowy gracz w segmencie bitewniaków fantasy na dużą skalę odwalił kitę. Odpowiedzią było rwanie włosów z głowy przez rzesze fanów na całym świecie. Być może pracownicy innych firm pomyśleli, że pieniądze graczy leżą na ulicy, trzeba tylko sprzedać odpowiedni towar.

Oczywiście takie zmiany (uśmiercenie jednego systemu, wydawanie zupełnie innego) nie odbywają się z dnia na dzień; to raczej skomplikowane operacje angażujące setki ludzi i wiele miesięcy pracy. Być może w czasie, gdy GW zgodnie współpracowało z FFG, ktoś z tej drugiej firmy dowiedział się, co planują Anglicy i postanowił schwycić okazję.

Wracamy do "Runewars"! Swoją drogą opisywana dziś gra była też drugą próbą wydania bitewniaka w tym właśnie uniwersum.

  A może było jeszcze inaczej, może to po prostu astrolog podpowiedział szychom z FFG, by wydać bitewniaka, którego akcja dzieje się w świecie Terrinoth?  Albo sami na to wpadli? Tak czy inaczej zapowiedzi tej gry, które pojawiły się prawie dwa lata temu, wprawiły mnie w nielichą ekscytację. Wreszcie jakaś nowatorska mechanika! Gra na dużą skalę, ale z prostymi zasadami odnośnie ruchu, taka w której ważne jest przejrzenie zamiarów przeciwnika. No i co równie istotne: wydawana i wspierana przez duży koncern, który do tej pory nie zawodził, jeśli chodzi o mechanikę swych tytułów. Od razu wziąłem na radar zapowiedzi, w jednym z pierwszych tekstów na blogu starałem się przewidzieć,jak "Runewars Miniature Game" będzie hulać w rzeczywistości.

   A potem odpuściłem sobie temat. Okazuje się, że gier figurkowych jest bardzo dużo (i cały czas powstają nowe), zaś ich mechanika potrafi być wyjątkowo zróżnicowana. Miałem więc o czym pisać, tym bardziej że co rusz pojawiały się tematy nie powiązane z żadnym konkretnym systemem. A przecież w tym czasie bitewniakowy "Runewars" miał swoją premierę i rozwijał się. Sam nie wszedłem w ten akurat system; za dużo czasu schodziło na malowanie figurek do "Hail Caesar", "Frostgrave" czy "Ogniem i Mieczem". I tak jakoś gra uciekła z mojego pola uwagi. 

   Patrząc na całość rynku figurkowych gier bitwenych w Polsce (czy też raczej na liczne fragmenty tej całości) odniosłem jednak wrażenie, że produkcja FFG niespecjalnie się u nas przyjęła. Ale to nie znaczy, że została zupełnie zignorowana. Ma swoich oddanych fanów, nawet odbywają się turnieje. Jednym z owych fanów jest Jakub Jarmuła. Zgłosił się, by opowiedzieć dziś miłośnikom figurek z całego kraju o "Runewars Miniatures Game". Jaką ostatecznie postać przyjął ten system? Jak się w niego gra? Jaka jest kondycja środowiska fanów? Jakie są jego zalety i wady? O tym wszystkim dowiecie się z wywiadu, do którego przeczytania zapraszam.

Na początek mała autoprezentacja. Powiedz (a właściwie napisz) o sobie kilka słów. Jak się nazywasz, ile masz lat, czym się zajmujesz w tak zwanym normalnym życiu? Choć nie ukrywam, że w kontekście tego wywiadu bardzo ciekawi mnie to, w jaki sposób dotarłeś i przekonałeś się do "RMG"? Czy miałeś wcześniej jakieś doświadczenia z grami bitewnymi? 

   Nazywam się Jakub, mam 21 lat i obecnie kształcę się na technika dentystycznego. Grami bitewnymi zajmuję się od bardzo długiego czasu, najpierw w Pracowni Mikromodelarstwa i Historii Wojskowej (gdzie wykorzystywano autorskie systemy z użyciem figur w skali 1/72) a potem jakoś płynnie przeszedłem na normalne ,,klasyczne’’ bitewniaki.

   Ogólnie jestem człowiekiem wielu systemów a same gry bitewne traktuje trochę jak planszówki. Mam armie do kilku systemów i mogę w danym momencie grać w to na co mam ochotę ;) Z "Runewars'ami" było tak, że planowałem zacząć grać w "Warhammera Fantasy Battle", gdy pojawiło się "Age of Sigmar". Te nowe zasady kompletnie mnie nie kręciły. Wtedy po raz pierwszy usłyszałem o "Runewars'ach" i od razu się zainteresowałem. Znajomy pokazał mi swój zestaw startowy, niedługo potem nabyłem swój.

Faktycznie, "RMG" są w podobnym wieku, co "Age of Sigmar". Gdyby były dziećmi, to chodziłyby do żłobka.

Mam podobne podejście. Nie przywiązuje się na stałe do żadnego systemu, tylko skaczę sobie z kwiatka na kwiatek. Dlatego jestem ciekawy, jakie inne gry przyciągnęły Twoją uwagę. I z jakich przyczyn?

  Jest tego sporo ;) "Infinity" to jeden z pierwszych systemów, do którego mam naprawdę pokaźną kolekcję modeli. Zainteresowałem się nim głównie dzięki cyberpunkowemu klimatowi. Dodatkowo jestem fanem anime i znajduję w tej grze bardzo dużo nawiązań do "Ghost in the Shell".

  Ponadto gram w "X-winga" i "Star Wars: Legion", bo bardzo podobają mi sie zasady (zwłaszcza "SW:L" i z niecierpliwością czekam na "X-winga 2.0"). Poza tym - to przecież kultowe "Gwiezdne Wojny"!

   Mam też zalążek armii do "Warhammera 40k".  Samo uniwersum znam od dawna, strasznie chciałem mieć figurki powiązane z nim. W dużej mierze moje zainteresowanie jakimś systemem wzbudzają modele lub klimat danej gry. Czasami bywa tak, że figurki po prostu stają na półce by cieszyć oko ;) 

Warto pamiętać, że niektóre nie zmieszczą się na półkę.

Pozostańmy chwilę przy prezentacji. Jak określiłbyś swoje zaangażowanie w "RMG"? Grywasz sobie hobbystycznie raz na dwa miesiące za pomocą jednego core set'a czy też może zbierasz wszystkie newsy, szafa pęka od zgromadzonych modeli, organizujesz turnieje i prezentacje? Czy też może coś po środku tych dwóch skrajności? 

   Jestem tym, dzięki któremu "Runewars'y" w ogóle ruszyły w Warszawie ;) Zajmuję się organizacją turniejów oraz pokazów oraz oczywiście  sam gram tak często, jak tylko mogę. Osobiście zbieram armię ,,Waiqar The Undying” czyli, jak nazwa wskazuje, nieumarli i nekromanci. Na ten moment mam wszystko co tylko zostało wydane do tej frakcji. Niektóre modele nawet w większej ilości, niż po jednym zestawie. W niedalekiej przyszłości mam w planach zaczęcie armii Elfów.

Wątpicie w turnieje "Runewars"? Szach - mat niedowiarki!

A ta piąta frakcja? Czy coś już wiadomo, z kogo będzie się składać i jaka będzie jej specjalność?

Na ten moment nic nie jest wiadome. Domniemane pojawienie się frakcji krasnoludów czy smoków to moje przypuszczenia, bo FFG oficjalnie nic nie zapowiedziało.

Fluff i grafiki już są.

 O grze pisałem już wcześniej, ale nie zgłębiałem wtedy tematu fluffu. Proszę przedstaw go: co to za uniwersum, co się w nim dzieje, jakie frakcje walczą ze sobą i dlaczego? No i przede wszystkim - o co chodzi z tymi runami? 

   Gra dzieje się w świecie Terrinoth, czyli takim typowym ,,high fantasy” znanym z wielu innych gier wydawanych przez firmę Fantasy Flight Games. Nazwa świata w języku dawnych królów oznacza ,,Kraina Stali”. Jest to uniwersum zniszczone przez odwieczne konflikty. Magia w dużym stopniu opiera się o tytułowe Runy, ułatwiające rzucanie nawet najbardziej skomplikowanych zaklęć. Same Runy zostały ujęte w mechanice rozgrywki, bo często wpływają na skuteczność poszczególnych jednostek. 

Witamy w polskim Terrinoth!

  W bitewniaku na ten moment mamy dostępne cztery frakcje, aluzyjnie zapowiadana jest piąta. Pierwsza to Lordowie Daqan (Daqan Lords): jest to typowa kraina ludzi. Po śmierci króla Daqana królestwo zostało rozbite na baronie. Obecnie rządzi nim rada Baronów (wspomniani lordowe). Każda baronia ma swoją stolicę i własną armię. Ale w wypadku dużego zagrożenia łączą one siły by wspólnie stawić mu czoła.  Armię tą cechuje bardzo wysokie morale, przez co rzadziej cierpi w wyniku negatywnych efektów wywoływane przez jednostki przeciwnika, a także łatwiej używaja kart, które wymagają wyczerpania.

Warto wspomnieć, że ci "Zwykli ludzie" są wspomagani przez golemy!

   Drugą frakcją są już wcześniej wspomniani przeze mnie nieumarli pod wodzą Waiqara, Nieumarłego. Kiedyś był on jednym z lordów Daqan, ale w wyniku pewnych wydarzeń zdradził i został nieumarłym. Nieumarli są frakcją bardzo mocno opierającej się na współdziałaniu swoich jednostek. Efekt nakładany przez jeden oddział może często zostać w jakiś sposób wykorzystany przez inny. Ponadto są bardzo wolni więc w dowodzeniu nimi istotne jest dobre planowanie i odpowiednie ustawienie.

Szkielety i nekromanci. Jedna z najbardziej nietypowych i oryginalnych frakcji w systemach fantasy.

   Trzecią frakcją, która została wydana niedługo po premierze zestawu startowego, są Elfy Latari czyli po prostu elfy zamieszkujące lasy Terrinoth. Jest to armia niezwykle mobilna, mogąca z łatwością wręcz "tańczyć" dokoła oddziałów przeciwnika, jednocześnie wysyłając w jego stronę grad strzał.

Bardziej oryginalne są chyba tylko leśne elfy z łukami, wspierane przez drzewoludy.

   Czwartą i na ten moment ostatnią stroną konfliktu jest Uthuk Y’lla czyli horda szarańczy, która niegdyś napadła na Terrinoth i pustoszyła wszystko po drodze. To przez nich Waiqar został pochłonięty przez ciemność i stał się nieumartym. Uthuki są armią niezwykle agresywną która często poświęca swoje jednostki by zrobić jeszcze większą krzywdę przeciwnikowi. 

Zmutowani barbarzyńcy z pustkowi... Lubię te piosenki, które już znam?

Trochę uwagi wypada poświęcić mechanice. W tekście prognostycznym wyglądała ona jak skrzyżowanie "X-Winga" z "WFB". Z tego pierwszego wzięto ukryte ruchy jednostek, karty dopalające oddziały i rozkazy. Z drugiego indywidualne statystyki każdej podstawki, zdejmowanie pojedynczych modeli oraz mnogość zasad specjalnych i kombosów. Jak to wygląda w praktyce?

    I tak i nie. Owszem, są tu wzorniki, karty i koła manewrowe podobne do tych z "X-wing'a" oraz oddziały poruszają się w zwartych regimentach jak w "WFB", ale na tym podobieństwa się kończą.

    Karty nie tworzą takich kombosów jak w "X-wing'u", walka zaś jest dużo prostsza niż w WFB. Cały system opiera się o planowanie. Po tym, gdy obaj gracze zaprogramowali ruchy swoich jednostek, nie za bardzo można już wpłynąć na to, co się będzie zaraz działo na polu bitwy; pozostają tylko drobne decyzje czy użyć jakiegoś ulepszenia, czy nie.

    Samą walkę rozwiązano następująco: oddział ma stałą wartość ilości kostek ataku, którymi rzuca niezależnie od swej wielkości. Jednak za każdą podstawkę szerokości regimentu wszystkie trafienia są mnożone, a za każdy pełny szereg głębokości można przerzucić te kostki. Przykładowo: oddział szkieletów ustawionych w największej możliwej formacji 12-tu podstawek (4 szerokości i 3 głębokości) rzuca dwoma czerwonymi kostkami, wszystkie trafienia mnoży x4. A dodatkowo może dwa razy przerzucić dowolną ilość wyników! Nie ma tu więc rzucania wiadrem kości, a 4 kostki to już dużo (możliwe to jest w sytuacji ataku od flanki, który po prostu dodaje jedną kostkę).

Kilka kart jednostek. Jeśli się dokładnie wczytacie, to dostrzeżecie, że wcale nie są one przeładowane informacjami. Razem z odpowiadającym im command dial'em uzyskujemy komplet wiedzy o ich możliwościach na stole bitwy.

    Ponadto armie w "Runewars" są mniejsze liczebnie niż te z czasów "Warhammera Fantasy". 3-5 oddziałów to standard, a bohaterów liczymy jako osobne oddziały. Wracając jeszcze do kart ulepszeń, sporo z nich zapewnia po prostu jakiś pasywny efekt.  Inne służą tak naprawdę jako przypomnienie zdolności naszego czempiona w oddziale. 

Czy w tej grze w ogóle występuję makiety i tereny? Na przykład klasyczne wzgórza dające przewagę stojącym na nich, albo lasy, tak bardzo gmatwające kwestie ruchu, widoczności, walki i ostrzału? Jeśli tak - to jak wiele ich potrzeba?

No i jak dużego stołu potrzebujemy do zabawy? Ile czasu zajmuje przeciętna partyjka?

    FFG od początku planowało "Runewars'y" jako grę turniejową z przejrzystymi zasadami. Zestaw startowy, zestawy bohaterów i dodatki armijne (elfy i uthuki) zawierają gotowe tereny kartonowe, podobne nieco do asteroid w "X-wingu". Są płaskie, wiec nie przeszkadzają w ustawianiu tych wielkich klocków piechoty. Nie stwarzają też ryzyka że figurki z nich spadną.

Jednakże gracze są zachęcani by przygotowywać tereny 3D. Warunek jest taki, że podstawa makiety musi się pokrywać z oryginalnymi wymiarami terenu kartonowego.

Kolejne zdjęcie z turnieju. Jeśli będzie się uważnie wpatrywać, dostrzeżecie tereny. Oraz command dial'e za każdą z jednostek.

   Dodatkowo do każdego terenu dołączona jest karta z informacjami o jego zasadach, a samo jego ustawiane na stole jest integralnym elementem gry i częścią strategii. Gra się zwykle na powierzchni o wymiarach  90 x 180 cm (czyli rozmiar dwóch połączonych stołów do "X-wing'a". Warto też zadbać o miejsce na karty.

Przeciętna partia zamyka się w 120-tu minutach. Na turnieju w zupełności wystarczyło nam nawet 90 minut.

To, co napisałeś w trzech powyższych pytaniach może być nieco trudne do zrozumienia dla kogoś, kto nie miał wcześniej do czynienia z mechaniką "Runewars". Myślę, że nie ma sensu, by w wywiadzie przepisywać całą instrukcję. Ale warto chyba opowiedzieć o podstawach zasad. Albo jeszcze lepiej - wskazać link do jakieś strony lub filmiku, gdzie wszystko jest jasno wytłumaczone. Czy możesz poratować czymś takim? 

    Filmiku, który by dobrze tłumaczył zasady chyba obecnie  nie ma. Każda jednostka ma swoja kartę ze statystykami (ilość ran na figurkę, wartość pancerza, ilość kości ataku itp.) i kosztami punktowymi. Karta informuje w jakiej formacji należy ustawić podstawki a także jaki jest ich koszt. Z reguły większe oddziały wypadają taniej niż gdybyśmy wystawili kilka oddziałów o łącznej liczebności tego jednego dużego.

    Sama mechanika gry opiera się na używaniu ,,command dial'i" na których ,,programuje" się działania jednostki na daną turę. Dodatkowo ustawia się na nich modyfikator, który zmienia akcję główną (np. ruch przekształca w szarżę). Owe modyfikatory działają tylko z akcjami w tym samym kolorze (białe działają z każdą akcją).

    Każdy ruch na dial'u ma określoną inicjatywę. W obrębie tej samej inicjatywy gracze aktywują jednostki naprzemiennie. Przykładowo: mam oddział szkieletów z  komendę "atak" w inicjatywie 4, mogłem też wybrać szarżę w inicjatywie 5 lub 6. Mój przeciwnik ma oddział włóczników mogących wykonać szarzę o krótszy zasięgu w inicjatywie 4 lub dłuższą w inicjatywie 5. Zakładając że ja jestem pierwszym graczem, jako pierwszy aktywuję jednostkę w każdej inicjatywie.

Mój przeciwnik nie wie czy wybrałem szarżę czy atak. Tak samo ja nie wiem, w jakiej inicjatywie on zaatakuje mnie. Być może wybrał mocniejszy atak w późniejszej inicjatywie i teraz czeka aż jak wykonam szarżę?

Skoro dial'e tak dobrze sprawdziły się w "X-Wingu", to w "Runewarsach" damy podwójne!

    To są właśnie te sytuacje, gdzie dwa odziały stojące naprzeciwko siebie mają ogrom opcji do wyboru. Nigdy nie jest się pewnym, co zrobi oponent. Ponadto rola pierwszego gracza przechodzi z rąk do rąk się w każdej z ośmiu tur.

  Oczywiście przed grą losuje się kartę scenariusza i strefy wystawienia (w wypadku turnieju te informacje są wiadome z góry) które wprowadzają dodatkowe możliwości zdobywania punktów zwycięstwa. Misje są różne: od zbierania zapasów (zbieranie rozsianych po polu bitwy znaczników, z czego każdy jest wart kilkanaście punktów), poprzez walkę o artefakty (jednostki dosłownie siłują się by wejść w posiadanie tych artefaktów, które na końcu są przeliczane na sporą ilość punktów) kończąc na eskorcie czy ,,bounty". W tym pierwszym jeden gracz musi odeskortować wybrany wcześniej oddział do określonego punktu na polu bitwy, podczas gdy jego przeciwnik nie chce do tego dopuścić. Drugi natomiast to typowa wyżynka, gdzie każda armia ma oddział za którego zabicie przeciwnik zdobędzie więcej punktów. 

Jeden z fajniejszych pomysłów od FFG to modułowa konstrukcja scenariuszy. Za każdym razem do zadania losujemy osobną mapę.

Teraz skupmy się na wrażeniach z rozgrywki. W każdym bitewniaku stosuje się różne rozwiązania jeśli chodzi o zasady - ale w efekcie jedne momenty gry są fajne i ekscytujące, a inne mogą nawet irytować. Jak to jest w "RMG"? Co najbardziej podoba Ci się w tej grze, a co byś w niej zmienił?

    Świetne jest to, że nawet mając dwa oddziały stojące naprzeciwko siebie, trzeba naprawdę kombinować. Wystarczy tylko, żeby jeden gracz wykonał szarżę szybciej i nasza późniejsza szarża będzie bezużyteczna. Z kolei jeśli zaatakujemy, może się okazać że przeciwnik wykona późniejszą szarżę i nasz atak jest bezużyteczny.

    Takich rozważań "co zrobić?" jest tu bardzo dużo. Tym, bardziej, że mamy kawalerię, łuczników, bohaterów. No i są też misje, bardzo zróżnicowane. Emocje także potęgują rzuty runami na początku każdej tury. Istotnie modyfikują one możliwości jednostek.

Moment napięcia... On mnie czy ja jego? 

    Wadą mogą być czasem te wzorniki manewrów, determinujące ruch jednostek.  Jeśli źle się rozstawimy, mogą uniemożliwić nam wykonywanie ruchów; nasze jednostki będą tylko wpadały na siebie zamiast realizować cele scenariusza. Dodatkowo czasem kostki lubią być kapryśnie. Nie da się zaszkodzić przeciwnikowi bez rzucenia trafienia, więc same wypadające blanki mogą trochę podnieść ciśnienie! No i skala starć mogłaby być ciut większa. Fajnie byłoby by, gdyby armia walcząca w bitwie składała się z czegoś więcej niż 1-2 duże klocki piechoty plus wsparcie.

Czas na omówienie figurek. Proszę opowiedz z czego są wykonane, w jakiej skali je wyrzeźbiono. Jakie są Twoje wrażenia jako malarza i modelarza z obcowania z nimi?

   Figurki są wykonane ze słynnego już gumoplastiku FFG. Skala to 28 mm albo ciut większa, wchodząca w 32 mm. Jednak mi sam plastik wielkich problemów nie sprawił (co najwyżej czyszczenie z nadlewów mogło być męczące). Detale są fajne, duże, przez co nawet początkujący w tym hobby nie będą mieć większych problemów z pomalowaniem. A z weterani też mają pole do popisu i wyczarowywania zjawiskowych efektów.

Dla dobrego malarza nie ma złych figurek. źródło.

FFG to mistrzowie naciągania graczy na wydatki. Pogadajmy więc na temat kosztów gry. Podobno samo wejście jest dość tanie - wystarczy kupić z kolegą na spółkę dwa startery, podzielić się armiami - i mamy wszystko co potrzebne do zabawy oraz spore wojsko za niewielkie pieniądze.  A zatem: ile wynoszą realne koszty zebrania armii, którą daje się pograć? Czy trzeba dokupywać coś więcej niż modele i akcesoria z podstawki. Czy i w tej grze zastosowano trik z "X-Winga" polegający na umieszczaniu atrakcyjnych kart w zestawach z różnymi armiami - co jest pretekstem do ich kupna, nawet jeśli się nie zbiera tej akurat frakcji?

  Niestety w Polsce premiera tej gry odbyła się na niekorzystnych warunkach, bo core set kosztujący w Stanach 90-100 dolarów, u nas bywał wyceniony nawet i na 470 złotych, co nijak się nie przekłada na kurs USD-PLN.

Na szczęście teraz jest lepiej, jednak to mógł być główny powód dla którego na razie gra jest mało popularna w Polsce. Na ten moment sposoby na wejścia są dwa: pierwszy to core set za około 320 złotych plus dodatki lub wymiana elementami z podstawki ze znajomymi, który też się zdecydował na zakup. Co jednak robić, jeśli nie interesują nas ani Ludzie ani Nieumarli?

   FFG wychodzi naprzeciw graczom chcącym zbierać tylko elfy lub uthuków, wydając army packi, czyli zestawy zawierające tyle modeli co połowa co frakcja w starterze, razem z kartami, znacznikami i żetonami do jednostek w nim zawartych, oraz essentials pack który z kolei zawiera wszystkie wzorniki, kostki i karty, które są w core set'cie.

Taki army pack to wydatek około 200 złotych plus essentials pack za około 80 i już możemy zacząć grać w trybie potyczki (połowa pełnej gry, stół  90x90 i 100 punktów na stronę).

Potem możemy albo dokupić drugi army pack by dobić do 200 punktów lub kupować dodatki osobno. Po 2-3 dodatkach także będziemy mieć już kompletną armię na 200 punktów. A odnośnie syndromu "X-wing'a" z kartami w różnych dodatkach: nie ma tu czegoś takiego. Wszystkie karty uniwersalne są dostępne w zestawach poszczególnych frakcji, wiec ja jako posiadacz tylko armii nieumartych mam wszystkie możliwe karty ulepszeń do mojej armii plus karty uniwersalne, a nie musiałem kupować żadnego zestawu z innej frakcji! 

Najważniejsze w handlu to wyrobić sobie lojalność klientów.

Nawiązując do poprzedniej kwestii - jaki sposób zdobywania nowych modeli polecasz? Jaki sklep ma według Ciebie najkorzystniejszą ofertę? Bo w tej grze zamienniki nie mają raczej racji bytu.

  Mieszkam w Warszawie, i wiem że na ten moment "Runewars'y" są dostępne w trzech sklepach: Wargamer na Wilczej (core set na miejscu plus dodatki na zamówienie), Strefa MTG (mają i core set i dodatki, ale nie sprowadzają nowości) i w końcu w sklepie Paladynat, który aktywnie promuje "Runewars'y", ma dobre ceny na zestawy i posiada w ofercie wszystko, co do tej pory wyszło. Dodatkowo zbiera zamówienia na zestawy jeszcze nie wydane a zapowiedziane. Ponadto, jeśli ktoś chciałby przez zakupem zagrać to mają cztery armie pokazowe :)

Chwaliłem już Wargamera, chwaliłem FGB, pora pochwalić i Paladynat. Nie tylko wspierają niszowe gry (co zawsze budzi mój szacunek) ale mają chyba najfajniejsze logo.

Jak bardzo rozbudowana jest polska scena fanów "RMG"? W jakich miastach jest ich najwięcej? Czy odbywają się jakieś imprezy (turnieje, dni kampanijne, prezentacje)? Na jakie strony (fora, profile na fb) warto wejść, by dowiedzieć się więcej o grze i ustawić się na partyjkę?

   Tutaj niestety nie jest najlepiej. Wiem ze w Warszawie mamy około 10 regularnych graczy, ale nie wiem czy poza stolicą gdzieś jeszcze grają? Ostatnio na turnieju mieliśmy gości z Bydgoszczy, którzy pewnie tam starają się  rozkręcać zainteresowanie systemem. Ja zaś planuję w wakacje (jeśli wystarczy czasu!) jeździć ze swoją małą kolekcją i rozwijać system poza Warszawą ;)

  Na świecie: Niemcy i Anglicy mają sporą społeczność, no i w Stanach oczywiście grają sporo.

   Skarbnicą wiedzy wszelakiej (od strategii po poradniki malarskie) jest oficjalne forum ffg.

Na FB polecam grupy:

RunewarsMiniatures Game Polska

oraz

Runewars Miniatures Warszawa

 Zapraszam też do mnie na pw, chętnie odpowiem na dodatkowe pytania  albo umówię na demo ;)

A jak wygląda kwestia rozwoju systemu? Czy zamknięto już wszystkie frakcje i wydano wszystko, co miało zostać wydane? Czy też wciąż możemy liczyć na jego rozwój - nowe armie, nowe jednostki czy też kampanie?

   To FFG, więc nic nie jest definitywnie wydane i zamknięte. Na ten moment płyną do nas oddziały specjalne do ludzi, elfów i nieumartych oraz cała seria dodatków uthuków z nową bohaterką włącznie. Ostatni artykuł wspominał coś o zamieszkałych w Terrinoth krasnoludach…

Z krasnoludów kojarzę Grisbana Spragnionego.

Wyobraźmy sobie, że nagle zostałeś szefem całej linii wydawniczej "RMG" i możesz zrobić z tą grą dosłownie wszystko. Jakie zmiany byś wprowadziłbyś? Czego najbardziej jej brakuje? Co przydałoby się zrobić inaczej?

   Gra jest dosyć młoda i wiem, że wszyscy gracze oczekują kolejnych zapowiedzi, nowych jednostek i frakcji. Sam bym na pewno wydał duże jednostki składające się na przykład z kilku podstawek (jakieś nieumarłe smoki czy żmije) i ogólnie udostępniałbym więcej informacji co do przyszłości "Runewars'ów".

Oczywiście zawsze lepszy smok, niż na przykład jakaś wielka gąsienica.

Ostatnie pytanie nie będzie zaskoczeniem: jakie są (Twoim zdaniem) największe zalety i największe wady "RMG"?

   Z zalet: na pewno stylistyka trochę przypominająca "Warcraft'a", planowanie, prostota zasad, karty bardzo pomagają i nie trzeba kupować kodeksu dla statystyk jednostek. No i oczywiście mechanika run jest świetnie pomyślana.

  Wady to na pewno skala potyczek; mogłaby być trochę większa. Przydałoby się też doprecyzowanie kwestii spornych pojawiających się  w trakcie rozgrywki. Tak samo wzorniki manewrów. Działają super, ale czasem mogą prowadzić do blokady jednostek, która uniemożliwia nam granie. Wtedy tylko patrzymy, jak nasza armia jest wycinana przez oddziały przeciwnika. No i te traye: mimo że pomysł jest fajny, tak zdejmowanie zabitych podstawek z oddziału w formacji to tragedia. Bardzo ciężko się je rozłącza.  Postarałbym się trochę ograniczyć losowość.

To prawda, inspiracje w stylistyce figurek są bardziej niż wyraźne.

Bardzo dziękuję za dokładne opowiedzenie o "Runewars". Życzę Ci wielu sukcesów w popularyzowaniu tej gry, dziesiątek zorganizowanych turniejów i setek graczy przekonanych do tego tytułu :)

* * *

     Fajnie było wrócić do gry, przy której zaczynałem blogowanie. Najbardziej cieszę się z tego, że pozytywne prognozy (prostota rozgrywki, decyzyjność, dynamiczna aktywacja jednostek) się potwierdziły, a negatywne - nie (kosztowość, nadmierna złożoność rozgrywki, wymóg kupowania dodatków dla jednej karty).

     To co mnie osobiście nieco odstręcza, to idea programowania, a potem przymusowego wykonywania ruchów. Jakub napisał, że może to prowadzić do zablokowania jednostek... To chyba jedna z tych sytuacji, kiedy autorzy, stojąc przed dylematem: "Robimy grę realistyczną czy fajną?" postawili na to drugie. Taka mechanika ma sporo sensu, kiedy staramy się symulować zachowanie kosmicznych myśliwców, cechujących się dużą prędkością oraz sporą bezwładnością. Ale do żołnierzy poruszających się o własnych (lub końskich) siłach pasuje raczej umiarkowanie. Za to mamy tą opisaną w wywiadzie rozkminkę - zgadywankę. Co wybierze przeciwnik? Jaki jego ruch jest najbardziej prawdopodobny? Jak na to zareagować - lub jak uprzedzić wrogie posunięcia? Oczywiście do tego typu zastanawiania potrzebna jest dość dobra znajomość jednostek i własnych i nieprzyjacielskich. Na szczęście "RMG" jest grą o rozsądnym poziomie skomplikowania: armie składają się z takiej ilości oddziałów, które można ogarnąć przy przeciętnej częstotliwości grania. Do tego, jak na grę w klimacie wielkiej bitwy, nie potrzeba zbyt wielu modeli. Z 16 piechociarzy powstaje całkiem duży oddział. No i jak wspomniał mój rozmówca, rozmiar i szczegółowość modeli ułatwia ich przygotowanie.

    Ciekawa jest natomiast kwestia umiarkowanej popularności "Runewarsów". Całkiem udany tytuł, z wieloma istotnymi zaletami - a na wspomnianej grupie facebookowej 138 członków... Najwyraźniej zabrakło wsparcia marketingowego albo dynamicznej grupy inicjatywnej zachęcającej ludzi do tego systemu. Teraz jednak to się zmienia. Przykładem tego mój dzisiejszy rozmówca, coraz liczniejsze turnieje czy wsparcie ze strony sklepu Paladynat. Kto wie, może rozkręcanie systemu uzyska teraz jeszcze większy napęd? Ostatnio działy się różne cuda w temacie własności firmy FFG. W efekcie pierwotny wydawca "Runwers Miniature games" należy obecnie do tej samej grupy kapitałowej co Rebel.pl, kluczowy gracz polskiej branży gier bez prądu. Może to wpłynie korzystnie na promocję. A może nie. W każdym razie do tej pory "Runewars" nie miał wydawców w Polsce; jedynie dystrybutorów.

Nowe edycje, rozwijanie lub zaniedbywanie danego tytułu - to wszystko ma swe źródło w decyzjach biznesowych. źródło

  Na pewno będę przyglądał się rozwojowi gry dalej, a szczególnie wzrostowi (lub spadkowi) krajowej popularności tytułu. Być może za kilka lat FFG/Asmodee zrobi "Runewarsom" rewolucyjną drugą edycję?

ps. Na etapie przygotowywania tekstu Jakub zaproponował, bym uwzględnił w nim zapowiedzi najnowszych bohaterów.  To oczywiście fajny pomysł Możemy jeszcze sekundę dłużej popatrzyć na ciekawe figurki. A po drugie potwierdza się przypuszczenie mojego rozmówcy o tym, że w grze wystąpią jakieś większe bestie. Czy przekroczą rozmiar jednej podstawki? To raczej kwestia czasu!

Po pierwsze: wampir który zmienia się w wilkołaka! Ma też wersję podstawową, przypominającą zwykłego piechociarza.

Drugi to baron Zachareth na kamiennym byku. Gdybyście go kiedyś spotkali... nie ufajcie mu. Ma czarną kozią bródkę.